Gül ve Ölüm

-Dirilerin anısına–

Bir gül, göğe doğru uzanmış,

Ölüm bize doğru uzanmış,

Ölenler nereye uzanır?

Bazıları göğe sanır

Ama Kitap’ta yazıyor,

Bilir misiniz?

O ve onun gibiler

“Onlar diridirler”

Biz bilmezdik,

Siz bilmezdiniz,

Öğrendik, bildik.

Gülleri gördük,

Ne kadar ölsek,

-o ölmemişti-

Güller göğe uzanmaya devam ediyor,

Biz uzanıyoruz, uzuyoruz…

Tek gayemiz uzamak oluyor bazen

Ölümü unutuyoruz.

Biz unutsak, güller unutmuyor

Dikenleri var acıyı, kanamayı hatırlatacak

Kimse onlara sormuyor ki, nedir bu acı?

Onlar sormadan söylemeye,

Feryat figan etmeye alışkın değiller

İşte bu yüzden,

Mahrum kalıyoruz,

Bilgeliğinden,

Güllerin.

Belki bir gülü ancak parıltılı kağıtlar arasında koklamışız

Acısı alındıktan sonra.

26 Haziran 2017, Samsun